سه شنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۳ / Tuesday 8th October 2024  تماس   آشنایی    مقاله    گفت‌وگو‌    صفحه‌ی نخست‌ 
 
 

پوشه های خاک خورده (۱)
کالای تن- ویزای سفر به ایران

 

به دلیل شرایط ویژه ای که در آن به سر می برم، قادر نبودم عنوان ِ مصاحبه پیشین را در گفتگوهایی به پرسش بگیرم. در این پیوند حتا از ( میم- ر) دعوت به گفتگو کردم و نیز زمان انجام مصاحبه مشخص گشت. در این گفتگو می خواستم پوشه قطور «چپ ضد امپریالیست» را بگشایم و دلایل دفاع از جریانات ارتجاعی- استبدادی را به پرسش بگیرم. پوشه مکمل این گفتگو قرار بود مکث طولانی ای باشد بر بخشی از مقدمه ای که بر مصاحبه با حیدر جهانگیری با عنوان «رخنه، نفوذ، جاسوسی» نوشته بودم. طرح ساختمان این مصاحبه زمان زیادی از من برده بود. اما چون قدرت تکلم، دوباره برای مدتی از من گرفته شد، این پوشه به گوشه ای افتاد.

 

به هر روی، تا بازگشت به شرایط عادی می خواهم هرازگاه با مرور به دست نوشته هایم در دو دهه گذشته، بر بخشی از وقایع و تجربه هایی که جامعه ایرانی مقیم خارج از سر گذرانده است، مکث کوتاهی داشته باشم. در این باره سعی خواهم کرد، «عنصرتحلیل» در حاشیه قرار بگیرد و مرکز ثقل، دست نوشته هایی باشد که برای ثبت آنها صدها ساعت فعالیت میدانی کرده ام.   

پیش تر باید تأکید کنم که بنا به تجربه، هرگز ندیده ام که دانستن دلایل واقعی رویدادها، تجربه ها، شکل گیری روندها و به یک معنی فعل و انفعالات اجتماعی و سیاسی جامعه ایرانی مقیم خارج در دستور کار این جامعه بوده باشد و انعکاس آن در الویت فعالان رسانه ای. شاید از همین روی بوده که دلایل شکست اتحادها، حذفهای غیرانسانی و نیز انشعاب های پیاپی؛ دلایل عدم کارایی نهادهای فرهنگی، هنری، پناهندگی، زنان و «جمع»های رسانه ای در جامعه ایرانی مقیم خارج؛ نیز نهادینه نگشتن آنها عموماً دلایلی سطحی یا عواملی با ساختار و محتوای سیاسی عنوان شده است.

بر این منوال آیا جامعه ایرانی مقیم خارج بنا به ماهیت اش از خود گریزان، غافل و بیگانه نبوده است؟

 

مدخل بحث

بخش اعظم فعالان سیاسی و اجتماعی مخالف حکومت اسلامی ایران در دوره ای بیست ساله به ایران سفر کرده اند و سپس یا برای همیشه از صحنه فعالیت اجتماعی محو شدند و یا در حاشیه جامعه ایرانی در راستای منافع حکومت ایران تلاش کرده اند. این آمار در کشور انگلستان بیش از هشتاد درصدِ مخالفان حکومت ایران را شامل می شود.

نکته ای که در این پیوند حائز اهمیت است، چرایی و چگونگی سفر مخالفان حکومت اسلامی به ایران است. مخالف حکومت اسلامی؛ کسی ست که از سرکوبهای دهه شصت جان سالم به در برده و اغلب از راه کوه و دریا خود را از مرز خارج کرده است؛ مخالف حکومت اسلامی ایران، تیغ زندان تن اش را شکاف داده و جان اش هنوز مجروح است؛ دوستان و اقوام مخالفِ حکومت ایران در داخل و خارج ترور سیاسی، فیزیکی و شخصیتی شده اند؛ جوانی و شادابی مخالفِ حکومت ایران از وی ستانده شده و وی در جوانی به پیری زودرس دچار شده است. با این وجود، مخالف حکومت ایران راهی زندانی به بزرگی ایران اسلامی می شود؛ چرا؟

شوربختانه آنچه تاکنون در جامعه ایرانی مقیم خارج در این پیوند نگاشته یا عنوان گشته، غالباً طرح هایی با استدلال های ایمانی- سیاسی از سوی گرایش های مختلفی بوده که با ارزش گذاری های عادتمند شده (محکوم نمودن یا تأیید کردن) این موضوع مهم را به ورطه شعارهای شبه اخلاقی سوق داده است. 

در این رابطه از اواخر دهه نود میلادی تاکنون در مصاحبه هایی چند بخشی از دلایل سفر مخالفِ رژیم اسلامی به ایران را برجسته یا مستند کرده ام. از جمله عوامل ِ تسریع یا تعیین کننده ای که ریشه در عملکرد فعالان سیاسی و اجتماعی مخالف رژیم ایران در خارج کشور داشته است. عملکردهایی که محصول آن تنهایی، بی زاری و سرخوردگی انسان تبعیدی بوده، که این فاکتورها نقش تعیین کننده ای در تصمیم سفر او  به ایران داشته است.

در این مجموعه می خواهم با رجوع به دفتر خاطرات ام نمونه ای از عملکرد رژیم اسلامی در این پیوند را  مورد توجه قرار دهم. نمونه ثبت شده ای که هرگز فرصت رسانه ای شدن پیدا نکرده است.

 

سکس- ابزاری برای شکار مخالفان

ماه مارس ۱۹۹۸ یکی از فعالان سیاسی که در گذشته با طیف «فداییان خلق- اقلیت» فعالیت می کرد و در این دوره مستقل از تشکیلات سیاسی بود، در ملاقاتی با اضطراب و تشویش می گوید: خانمی پیشنهاد همبستر شدن به وی داده و او مدتی ست که با این زن رابطه دارد. این فعال سیاسی در مقابل عکس العمل من مبنی بر خصوصی بودن چنین امری عنوان می کند: «مسئله پیچیده تر از یک رابطه جنسی است [...] و تازه فهمیده ام که من نفر اول نیستم...» او در این رابطه از فرد دیگری نیز نام می برد که با خانم فرح ارتباط داشته است. من این فرد را که چندی پیش از سرنگونی طلبان طیف چپ بود، در اوایل سال ۱۹۹۸ میلادی در صف «ایران ایر» در فرودگاه هیثرو لندن دیده بودم. فرد مزبور پس از سفر به ایران هرگز در جامعه ایرانی مقیم خارج دیده نشد.

این ملاقات در فضایی پردلهره برگزار می شود و همراه با اظهارنظرهایی مملوّ از ایما و اشاره. از آنجا که این فرد نمی خواهد تمام اطلاعات اش را در اختیار من بگذارد، گفته ی او را فراموش می کنم تا سال ۱۹۹۹ میلادی.

 

آوریل این سال شب شعری برگزار می کنم که خاطره انگیز است. پس از پایان برنامه، ساعت نه شب به سمتِ قطار زیرزمینی می روم که «خانم فرح» را در کنار خود می بینم. این زن از فعالان سیاسی مخالف رژیم ایران بود و چند سالی می شد، پس از سفر به ایران، از سیاست و فعالیت سیاسی دست شسته بود، اما همچنان پای ثابت گردهمایی های مخالفان رژیم اسلامی در بریتانیا بود.

باری، خانم فرح که از شرکت کنندگان مراسم آن شب بود، در بین راه سر ِ صحبت را باز می کند و بی درنگ حرفهایش را به ارتباط های شخصی و خصوصی اش می برد.

چون من می بایستی از قطار پیاده می شدم و اتوبوسی را به مقصد خانه می گرفتم، به صورت فرمال با او وداع می کنم. اما در کمال ناباوری می بینم او نیز پیاده می شود و سپس پیشنهاد می دهد، آبجویی با وی بنوشم. این پیشنهاد، بی درنگ خاطره سال گذشته را به یادم می آورد و مرا ترغیب به رفتن می کند. جایی می رویم که من قهوه می نوشم و او آبجو.

خانم فرح، حالا طوری با من حرف می زند که اگر نفر سومی در آن جا حضور می داشت، گمان می برد ما سالها یکدیگر را می شناسیم و از دوستان بسیار نزدیک هم هستیم. در این فاصله ادعای آن فعال سیاسی برای من شکل زنده و عینی تری به خود می گیرد. با این پیش زمینه کنترل و هدایت این دیدار تا حدود زیادی در دست من است.

ساعت از ده و نیم شب که می گذرد، قصدم را برای رفتن با وی در میان می گذارم و بلافاصله بلند می شوم. که او نیز برمی خیزد و سپس با لبخندی شیطنت آمیز می گوید: اگر مایل باشید، می توانید امشب را با من به صبح کنید!

نمی دانم چرا، اما در آن لحظه دوست داشتم او را خلع سلاح کنم. می گویم: منظورتان را متوجه نمی شوم. وی با لودگی می گوید: دل تان می خواهد امشب را با من بخوابید؟

چون انتظار چنین پیشنهادی را از او داشتم، با آمادگی قبلی می گویم: اینکه آیا باید به شهامت تو در بیان خواسته ات تبریک بگویم یا نگویم، نمی دانم! اما این را می دانم که من با کسی همبستر می شوم که دوست اش داشته باشم[...]

خانم فرح که ظاهراً طبق تجربه های پیشین اش انتظار چنین پاسخی را از من نداشت، در جایش سُر می خورد و من بدون خداحافظی از آن مکان دور می شوم. حالا دیگر حرف آن فعال سیاسی را نمی توانم فراموش کنم. از این مقطع این ماجرا برای من، موضوع جامعه ایرانی مقیم انگلستان است.

نزدیک به سه ماه از تمام امکانات ام برای باز کردن این گره کور کمک می گیرم، اما در این مدت چیز زیادی عایدم نمی شود. بزرگترین عامل بازدارنده را عدم تمایل جامعه ایرانی در بیان تجربه ها و احساسات درونی اش می بینم؛ نیز اجتماعات تکه پاره شده ای که عنصر اعتماد از میان اش رخت بربسته است. البته نباید فراموش کنیم که جامعه ایرانی مقیم خارج هیچگاه به صورت متمدانه مانیتور نشده است. این مسئله نیز مزید بر علت می شود.

در چهارمین ماه، بالاخره به اسامی ای دست می یابم که در محفل های خانم فرح پای ثابت بوده اند. به سراغ تعدادی از آنها می روم. اما عنصر ترس، آلودگی و یا جوّ بدبینی و بی اعتمادی باعث می شود که جملگی سکوت کنند و حتا در موردی، فردی تا مرز برخورد فیزیکی پیش می رود. این فرد که پیش تر با یکی از جریانات خط ۳ فعالیت می کرد، از سال ۲۰۰۳ میلادی در جامعه ایرانی مقیم انگلستان دیده نشده است.

تا پیش از هزاره جدید میلادی مفیدترین اطلاعات در این زمینه از سوی فعال سیاسی سابقی ( آقای ع- ت) به من منتقل می شود. کسی که پس از سفر به ایران، مقامات امنیتی حکومت اسلامی برای جلب همکاری اطلاعاتی نزد او رفته اند. آقای ع اطلاعات اش را با این انگیزه در اختیار من می گذارد که درصورتی که برای وی حادثه ای رخ دهد، اطلاعات موجود را منتشر کنم.

گفتگو با فرد مزبور، بر بخشی از تحرکات عوامل اطلاعاتی رژیم اسلامی در نحوه ی شکار مخالفان حکومت در خارج نوری می تاباند، و نیز عملکرد آنان در پیوند با این افراد در داخل کشور را بر ملا می کند. اما این گفتگو خارج از نوار است و نمی تواند امکان رسانه ای شدن پیدا کند. طنز تلخ اینجاست که باید قریب به یازده سال بگذرد تا فرد مزبور در مصاحبه ای فشرده تجربه اش را به خوانندگان گفتگوی من منتقل نماید. این مصاحبه با عنوان «تحرکات عوامل رژیم اسلامی در خارج (۳) » در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۰ منتشر می شود. 

 

باری، در هزاره جدید میلادی اطلاع دارم که طیفی از فعالان سیاسی مخالف رژیم ایران ساکن بریتانیا پیش از سفر به ایران مراحلی را از سر گذرانده اند (به نوعی قرنطینه شده اند)؛ در جمع هایی «فرهنگی» حضور یافته اند که هدایت آن از سوی حکومت ایران و عوامل آنهاست؛ نیز فرمی را پر کرده اند که در آن حداقل نام پنج تن از فعالان سیاسی را قید نموده اند. با این حال من به دنبال یافتن فردی برای انجام مصاحبه هستم تا نگاشتن مقاله ای روشنگرانه.

در این فاصله با آقای ع چند ملاقات دیگر دارم که در آنها ابعاد دیگری از کارکرد عوامل اطلاعاتی رژیم اسلامی روشن می شود. از جمله، آقای ع نیز یکی از «قربانیان» خانم فرح بوده که در بهار ۱۹۹۸ مدت کوتاهی با وی ارتباط داشته و پس از آن به جمعی «فرهنگی» هدایت شده که جمله شرکت کنندگان آن نیز از مخالفان سابق رژیم  اسلامی ایران بوده اند.

آقای ع که در آن دوره متأهل بود، عنوان می کند که رابطه کوتاه مدت وی با خانم فرح را تعدادی به رخ او می کشند و به طور مشخص وی را تهدید به افشاگری می کنند. آقای ع می گوید: آنها گفته اند که از این رابطه مدارک مؤثق نیز دارند!

با اصرار من اما آقای ع در این دوره اسمی از افراد مزبور نمی برد و دلیل آنرا مسائل امنیتی عنوان می کند. اما او از خانم فرح به عنوان حلقه ای از زنجیره وزارت اطلاعات رژیم ایران برای شکار مخالفان حکومت اسلامی ایران نام می برد. نزدیک به یازده سال بعد، پس از پایان مصاحبه با آقای ع ، و بعد از خاموش کردن ضبط صوت، او اسامی ای را قید می کند که جملگی از فعالان سیاسی یا تشکیلاتی طیف چپِ سرنگونی طلب (سابق) بوده اند. این اسامی برای فعالان سیاسی مقیم بریتانیا اسامی شناخته شده ای هستند.

و این هم چند پرسش نهایی: آیا در انگلستان افراد دیگری نظیر خانم فرح عملکرد مشابهی داشته اند؟ اگر راهکار مزبور برای حکومت ایران در شکار مخالفان مفید و مؤثر واقع شده، آیا جامعه ایرانی در کشورهای دیگر نیز تجربه مشابهی نداشته است؟ راهکارهای دیگر حکومت ایران در شکار مخالفان چه بوده است؟

در یکی از حلقه های لندن که رقم «قربانیان» بالغ بر ده نفر می شده، چرا هیچ یک از آنان لب به سخن نگشوده است؟ اصولاً آیا جامعه ایرانی مقیم خارج ظرفیت پذیرش واقعیت های (حتا تلخ) را دارد و در این راه نیز تلاش درخوری کرده است؟

*    *    *

زمان انتشار: ۱2 ژانویه ۲۰۱۲

 

 


پوشه‌های خاک خورده (۱۱)
انسانهایی که رنج‌ها کشیدند


پوشه‌های خاک خورده (۱۰)
انهدام یک تشکیلات سیاسی؛ سکوت جامعهٔ ایرانی


ما اجازه نداریم دوباره اشتباه کنیم
سخنی با رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای


مروری بر زندگی اجتماعی‌مان در سه دههٔ تبعید
گفت‌وگو با مسعود افتخاری


پوشه‌های خاک‌ خورده (۸)
نشریه‌ای که منتشر نشد؛ شرط غیراخلاقی‌ای که گذاشته شد


پوشه‌های خاک خورده (۷)
تلاش‌هایی که به بن‌بست می‌خورند؛ گفت‌وگوهایی که می‌میرند


پوشه‌های خاک خورده (۶)
اضطراب از حضور دیگران*


چهل سال گذشت
گفت‌وگو با مسعود نقره‌کار


مبارزات کارگران ایران؛ واقعیت‌ها، بزرگنمایی‌ها
گفت‌وگو با ایوب رحمانی


چرا نمی‌توانم این مصاحبه را منتشر کنم


«آلترناتیو سوسیالیستی» درکشور ایران
گفت‌وگو با اصغر کریمی


کانون ایرانیان لندن
گفت‌وگو با الهه پناهی (مدیر داخلی کانون)


سه دهه مراسم گردهمایی زندانیان سیاسی
گفت‌وگو با مینا انتظاری


عادت‌های خصلت شدهٔ انسان ایرانی
گفت‌وگو با مسعود افتخاری


نقد؛ تعقل، تسلیم، تقابل
گفت‌وگو با مردی در سایه


سوسیالیسم، عدالت اجتماعی؛ ایده یا ایده‌آل
گفت‌وگو با فاتح شیخ


رسانه و فعالان رسانه‌ای ایرانی
گفت‌وگو با سعید افشار


خودشیفته
گفت‌وگو با مسعود افتخاری


«خوب»، «بد»، «زشت»، «زیبا»؛ ذهنیت مطلق گرای انسان ایرانی
گفتگو با مسعود افتخاری


«او»؛ رفت که رفت...


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران
(جمع بندی پروژه)


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (4)
بحران اپوزسیون؛ کدام بحران ؟


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (3)
(بازگشت مخالفان حکومت اسلامی به ایران؛ زمینه ها و پیامدها)


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (2)
(پروژۀ هسته ای رژیم ایران؛ مذاکره با غرب، نتایج و عواقب)


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (1)
«مرجع تقلید»؛ نماد «از خودبیگانگی»


اوراسیا؛امپراطوری روسیه و حکومت اسلامی ایران
گفتگو با »سیروس بهنام»


انتقاد به «خود» مان نیز!؟
گفتگو با کریم قصیم


به گفته ها و نوشته ها شک کنیم!


استبداد سیاسی؛ فرهنگ استبدادی، انسان استبدادزده
(مستبد و دیکتاتور چگونه ساخته می شود)

گفتگو با ناصر مهاجر


کشتار زندانیان سیاسی در سال 67؛ جنایت علیه بشریت
(در حاشیه کمپین «قتل عام 1988»)

گفتگو با رضا بنائی


رأی «مردم»، ارادۀ «آقا» و نگاه «ما»
(در حاشیه «انتخابات» ریاست جمهوری در ایران)


جبهه واحد «چپ جهانی» و اسلامگرایان ارتجاعی
گفتگو با مازیار رازی


«تعهد» یا «تخصص»؟
در حاشیه همایش دو روزه لندن

گفتگو با حسن زادگان


انقلاب 1357؛ استقرار حاکمیت مذهبی، نقش نیروهای سیاسی
گفتگو با بهروز پرتو


بحران هویت
گفتگو با تقی روزبه


چرا «تاریخ» در ایران به اشکال تراژیک تکرار می شود؟
گفتگو با کوروش عرفانی


موقعیت چپ ایران در خارج کشور (2)
گفتگو با عباس (رضا) منصوران


موقعیت «چپ» در ایران و در خارج کشور(1)
گفتگو با عباس (رضا) منصوران


انشعاب و جدایی؛ واقعیتی اجتناب ناپذیر یا عارضه ای فرهنگی
گفتگو با فاتح شیخ


بهارانه
با اظهارنظرهایی از حنیف حیدرنژاد، سعید افشار


مصاحبه های سایت »گفت و گو» و رسانه های ایرانی
و در حاشیه؛ گفتگو با سیامک ستوده


بن بست«تلاش های ایرانیان» برای اتحاد؟!
(در حاشیه نشست پراگ)

گفتگو با حسین باقرزاده


اتهام زنی؛ هم تاکتیک، هم استراتژی
(در حاشیه ایران تریبونال)

گفتگو با یاسمین میظر


ایران تریبونال؛ دادگاه دوم
گفتگو با ایرج مصداقی


لیبی، سوریه... ایران (2)
گفتگو با مصطفی صابر


لیبی، سوریه... ایران؟
گفتگو با سیاوش دانشور


مقوله «نقد» در جامعه تبعیدی ایرانی
گفتگو با مسعود افتخاری


در حاشیه نشست پنج روزه
(آرزو می کنم، ای کاش برادرهایم برمی گشتند)

گفتگو با رویا رضائی جهرمی


ایران تریبونال؛ امیدها و ابهام ها
گفتگو با اردوان زیبرم


رسانه های همگانی ایرانی در خارج کشور
گفتگو با رضا مرزبان


مستند کردن؛ برّنده ترین سلاح
گفتگو با ناصر مهاجر


کارگران ایران و حکومت اسلامی
گفتگو با مهدی کوهستانی


سه زن
گفتگو با سه پناهندهٔ زن ایرانی


بهارانه؛ تأملی بر «بحران رابطه» در جامعه تبعیدی ایرانی
گفتگو با مسعود افتخاری


صرّاف های غیرمجاز ایرانی در بریتانیا


اتحاد و همکاری؛ ‌چگونه و با کدام نیروها؟
گفتگو با تقی روزبه


پوشه های خاک خورده(۵)
مافیای سیگار و تنباکو


پوشه‌ های خاک خورده (۴)
دروغ، توهم؛ بلای جان جامعه ایرانی


«چپ ضد امپریالیسم» ایرانی
گفت‌وگو با مسعود نقره‌کار


حمله نظامی به ایران؛ توهم یا واقعیت
گفتگو با حسین باقرزاده


پوشه های خاک خورده(۳)
تلّی از خاکستر- بیلان عملکرد فعالان سیاسی و اجتماعی


پوشه های خاک خورده (۲)
پخش مواد مخدر در بریتانیا- ردّ پای رژیم ایران


پوشه های خاک خورده (۱)
کالای تن- ویزای سفر به ایران


... لیبی، سوریه، ایران؟
گفتگو با فاتح شیخ


هولیگان های وطنی؛ خوان مخوف


زندان بود؛ جهنم بود بخدا / ازدواج برای گرفتن اقامت
گفتگو با «الهه»


فکت، اطلاع رسانی، شفاف سازی... (بخش دوم)
گفتکو با کوروش عرفانی


فکت، اطلاع رسانی، شفاف سازی؛ غلبه بر استبداد (بخش اول)
گفتگو با کوروش عرفانی


حکومت استبدادی، انسان جامعه استبدادی
گفتگو با کوروش عرفانی


چرا حکومت اسلامی در ایران(۳)
گفتگو با «زهره» و «آتوسا»


چرا حکومت اسلامی در ایران (۲)
گفتگو با مهدی فتاپور


چرا حکومت اسلامی در ایران؟
گفتگو با علی دروازه غاری


رخنه، نفوذ، جاسوسی (۲)
گفتگو با محمود خادمی


رخنه، نفوذ، جاسوسی
گفتگو با حیدر جهانگیری


چه نباید کرد... چه نباید می کردیم
گفت و گو با ایوب رحمانی


پناهجویان و پناهندگان ایرانی(بخش آخر)
گفتگو با محمد هُشی(وکیل امور پناهندگی)


پناهجویان و پناهندگان ایرانی (۲)
سه گفتگوی کوتاه شده


پناهجویان و پناهندگان ایرانی(۱)
گفت و گو با سعید آرمان


حقوق بشر
گفتگو با احمد باطبی


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفت‌وگو با کوروش عرفانی


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفتگو با عباس (رضا) منصوران


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
«پنج گفتگوی کوتاه شده»


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفتگو با رحمان حسین زاده


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفتگو با اسماعیل نوری علا


ما و دوگانگی‌های رفتاری‌مان
گفتگو با مسعود افتخاری


ترور، بمبگذاری، عملیات انتحاری
گفتگو با کوروش عرفانی


اغتشاش رسانه‌ای
گفتگو با ناصر کاخساز


کاسه ها زیر نیم کاسه است
گفتگو با م . ایل بیگی


حکومت اسلامی، امپریالیسم، چپ جهانی و مارکسیستها
گفتگو با حسن حسام


چپ سرنگونی طلب و مقوله آزادی بی قید و شرط بیان
گفتگو با شهاب برهان


تحرکات عوامل رژیم اسلامی در خارج (۳)
انتشار چهار گفتگوی کوتاه


تحرکات عوامل اطلاعاتی رژیم اسلامی در خارج (۲)
تجربه هایی از: رضا منصوران، حیدر جهانگیری، رضا درویش


تحرکات عوامل اطلاعاتی رژیم اسلامی در خارج کشور
گفتگو با حمید نوذری


عملیات انتحاری
گفتگو با کوروش طاهری


هوشیار باشیم؛ مرداد و شهریور ماه نزدیک است(۲)
گفتگو با مینا انتظاری


حکایت «ما» و جنبش های اجتماعی
گفتگو با تنی چند از فعالان «جنبش سبز» در انگلستان


سیاستمداران خطاکار، فرصت طلب، فاسد
گفتگو با مسعود افتخاری


هوشیار باشیم؛ مرداد و شهریور ماه نزدیک است!
گفتگو با بابک یزدی


مشتی که نمونه خروار است
گفتگو با«پروانه» (از همسران جانباخته)


کارگر؛ طبقه کارگر و خیزشهای اخیر در ایران
گفتگو با ایوب رحمانی


تریبیونال بین المللی
گفتگو با لیلا قلعه بانی


سرکوب شان کنید!
گفتگو با حمید تقوایی


ما گوش شنوا نداشتیم
گفتگو با الهه پناهی


خودکشی ...
گفتگو با علی فرمانده


تو مثل«ما» مباش!
گفتگو با کوروش عرفانی


«تحلیل» تان چیست؟!
گفتگو با ایرج مصداقی


شما را چه می‌شود؟
گفتگو با فرهنگ قاسمی


چه چیزی را نمی دانستیم؟
با اظهار نظرهایی از: مهدی اصلانی، علی فرمانده، بیژن نیابتی، ی صفایی


۲۲ بهمن و پاره ای حرفهای دیگر
گفتگو با البرز فتحی


بیست و دوم بهمن امسال
گفتگو با محمد امینی


تروریست؟!
گفتگو با کوروش مدرسی


چرا«جمهوری» اسلامی سی سال در قدرت است(۴)
گفتگو با مسعود نقره کار


باید دید و فراموش نکرد!
گفتگو با «شهلا»


چرا«جمهوری» اسلامی سی سال در قدرت است (۳)
گفتگو با رضا منصوران


چرا«جمهوری» اسلامی سی سال در قدرت است؟(۲)
گفتگو با علی اشرافی


چرا«جمهوری» اسلامی ایران سی سال در قدرت است؟
گفتگو با رامین کامران


سایه های همراه (به بهانه انتشار سایه های همراه)
گفتگو با حسن فخّاری


آغاز شکنجه در زندانهای رژیم اسلامی
گفتگو با حمید اشتری و ایرج مصداقی


گردهمایی هانوفر
گفتگو با مژده ارسی


گپ و گفت دو همکار
گفتگو با سعید افشار (رادیو همبستگی)


«سخنرانی» نکن... با من حرف بزن
گفتگو با شهاب شکوهی


«انتخابات»، مردم...(۷)
(حلقه مفقوده)

گفتگو با «سودابه» و«حسن زنده دل»


«انتخابات»، مردم...(۶)
(فاز سوم کودتا، اعتراف گیری)

گفتگو با سودابه اردوان


«انتخابات»، مردم...(۵)
گفتگو با تقی روزبه


«انتخابات»، مردم...(۴)
گفتگو با رضا سمیعی(حرکت سبزها)


«انتخابات»، مردم...(۳)
گفتگو با سیاوش عبقری


«انتخابات»، مردم...(۲)
گفتگو با حسین باقرزاده


«انتخابات»، مردم...؟!
گفتگو با فاتح شیخ
و نظرخواهی از زنان پناهجوی ایرانی


پناهجویان موج سوم
گفتگو با علی شیرازی (مدیر داخلی کانون ایرانیان لندن)


رسانه
به همراه اظهارنظر رسانه های«انتگراسیون»، «پژواک ایران»، «سینمای آزاد»، «ایران تریبون»، «شورای کار»


گردهمایی هانوفر...
گفتگو با محمود خلیلی


سی سال گذشت
گفت‌وگو با یاسمین میظر


مسیح پاسخ همه چیز را داده!
گفت‌وگو با«مریم»


«کانون روزنامه‌نگاران و نویسندگان برای آزادی»
گفت‌و گو با بهروز سورن


تخریب مزار جانباختگان...حکایت«ما»و دیگران
گفت‌وگو با ناصر مهاجر


همسران جان‌باختگان...
گفت‌وگو با گلرخ جهانگیری


من کماکان«گفت‌وگو» می‌کنم!
(و کانون ۶۷ را زیر نظر دارم)


مراسم لندن، موج سوم گردهمایی‌ها
گفت‌وگو با منیره برادران


سرنوشت نیروهای سازمان مجاهدین خلق در عراق
گفتگو با بیژن نیابتی


اگر می‌ماندم، قصاص می‌شدم
گفتگو با زنی آواره


صدای من هم شکست
گفتگو با «مهناز»؛ از زندانیان واحد مسکونی


بازخوانی و دادخواهی؛ امید یا آرزو
گفتگو با شکوفه‌ منتظری


«مادران خاوران» گزینه‌ای سیاسی یا انتخابی حقوق بشری
گفتگو با ناصر مهاجر


«شب از ستارگان روشن است»
گفتگو با شهرزاد اَرشدی و مهرداد


به بهانۀ قمر...
گفتگو با گیسو شاکری


دوزخ روی زمین
گفتگو با ایرج مصداقی


گریز در آینه‌های تاریک
گپی دوستانه با مجید خوشدل


سردبیری، سانسور، سرطان... و حرفهای دیگر
گفتگو با ستار لقایی


بهارانه
پرسش‌هایی «خود»مانی با پروانه سلطانی و بهرام رحمانی


«فتانت»، فتنه‌ای سی و چند ساله (3)
گفتگو با حسن فخاری


«فتانت»، فتنه‌ای سی و چند ساله (2)
من همان امیر حسین فتانت «دوست» کرامت دانشیان هستم!
گفتگو با ناصر زراعتی


ایرانیان لندن، پشتیبان دانشجویان دربند
با اظهار نظرهایی از: جمال کمانگر، علی دماوندی، حسن زنده دل یدالله خسروشاهی، ایوب رحمانی


«فتانت»، فتنه‌ای سی و چند ساله
گفتگو با رضا (عباس) منصوران


کدام «دستها از مردم ایران کوتاه»؟
گفتگو با تراب ثالث


میکونوس
گفتگو با جمشید گلمکانی
(تهیه کننده و کارگردان فیلم)*


«انتخابات آزاد، سالم و عادلانه» در ایران اسلامی!؟
گفتگو با بیژن مهر (جبهه‌ی ملّی ایران ـ امریکا)


چه خبر از کردستان؟
گفتگو با رحمت فاتحی


جنده، جاکش... ج. اسلامی
گفتگویی که نباید منتشر شود


حمله نظامی به ایران؛ توهم یا واقعیّت
گفتگو با محمد پروین


گردهمایی کلن: تکرار گذشته یا گامی به سوی آینده
گفتگو با مژده ارسی


عراق ویران
گفتگو با یاسمین میظر


شبکه‌های رژیم اسلامی در خارج از کشور
گفتگو با حسن داعی


نهادهای پناهند گی ایرانی و مقوله‌ی تبعید
گفتگو با مدیران داخلی جامعه‌ی ایرانیان لندن
و
کانون ایرانیان لندن


به بهانه‌ی تحصن لندن
گفتگو با حسن جداری و خانم ملک


به استقبال گردهمایی زندانیان سیاسی در شهر کلن
گفتگو با «مرجان افتخاری»


سنگ را باید تجربه کرد!
گفتگو با «نسیم»


پشیمان نیستید؟
گفتگو با سعید آرمان «حزب حکمتیست»


هنوز هم با یک لبخند دلم می‌رود!
گپی با اسماعیل خویی


چپ ضد امپریالیست، چپ کارگری... تحلیل یا شعار
گفتگو با بهرام رحمانی


زنان، جوانان، کارگران و جایگاه اندیشمندان ایرانی
گفتگو با «خانمی جوان»


گردهمایی سراسری کشتار زندانیان سیاسی
گفتگو با «همایون ایوانی»


روز زن را بهت تبریک می‌گم!
گفت‌وگو با «مژده»


دو کارزار در یک سال
گفت‌وگو با آذر درخشان


آخیش . . . راحت شدم!
گفتگو با «مهدی اصلانی»


غریبه‌ای به نام کتاب
گفتگو با «رضا منصوران»


زندان عادل‌آباد؛ تاولی چرکین، کتابی ناگشوده...
گفتگو با «عادل‌آباد»


این بار خودش آمده بود!
گفتگو با پروانه‌ی سلطانی


چهره بنمای!
با اظهار نظرهایی از: احمد موسوی، مهدی اصلانی، مینو همیلی و...
و گفتگو با ایرج مصداقی


شب به خیر رفیق!
گفتگو با رضا غفاری


رسانه‌های ایرانی
گفتگو با همکاران رادیو برابری و هبستگی، رادیو رسا
و سایت‌های دیدگاه و گزارشگران


مراسم بزرگداشت زندانیان سیاسی (در سال جاری)
«گفتگو با میهن روستا»


همسایگان تنهای ما
«گفتگو با مهرداد درویش‌پور»


پس از بی‌هوشی، چهل و هشت ساعت به او تجاوز می‌کنند!


شما یک اصل دموکراتیک بیاورید که آدم مجبور باشد به همه‌ی سؤالها جواب دهد
«در حاشیه‌ی جلسه‌ی سخنرانی اکبر گنجی در لندن»


فراموش کرده‌ایم...
«گفتگو با شهرنوش پارسی پور»


زندانی سیاسی «آزاد» باید گردد!
گفتگو با محمود خلیلی «گفتگوهای زندان»


تواب
گفتگو با شهاب شکوهی «زندانی سیاسی دو نظام»


خارجی‌های مادر... راسیست
«گفتگو با رضا»


شعر زندان و پاره‌ای حرف‌های دیگر
«در گفتگو با ایرج مصداقی»


ازدواج به قصد گرفتن اقامت
گفتگو با «شبنم»


کارزار «زنان»... کار زار «مردان»؟!
«گفتگو با آذر درخشان»


اوضاع بهتر می‌شود؟
«گفتگو با کوروش عرفانی»


اتم و دیدگاه‌های مردم


اخلاق سیاسی


چهارپازل، سه بازیگر، دو دیدگاه، یک حرکت اشتباه، کیش... مات
«گفتگو با محمدرضا شالگونی»


کارزار چهار روزۀ زنان
گفتگو با یاسمین میظر


مرغ سحر ناله سر کن
«گفتگو با سحر»


اسکوات*، مستی، شعر، نشئگی... و دیگر هیچ!
«گفتگو با نسیم»


درختی که به خاطر می‌آورد
گفتگو با مسعود رئوف ـ سینماگر ایرانی


شاکیان تاریخ چه می‌گویند؟
پای درد دل فرزندان اعدامی


روایتی از زندان و پرسش‌های جوانان
«در گفتگو با احمد موسوی»


جمهوری مشروطه؟ !
در حاشیۀ نشست برلین «گفتگو با حسین باقرزاده»


مروری بر روایت‌های زندان
در گفتگو با ناصر مهاجر


اعتیاد و دریچه دوربین - گفتگو با مریم اشرافی


انشعاب، جدایی و ...
در گفتگو با محمد فتاحی (حکمتیست)


چه شد ... چرا این‌چنین شد؟
در گفتگو با محمدرضا شالگونی، پیرامون «انتخابات» اخیر ایران


«انتخابات» ایران، مردم و نیروهای سیاسی


گفتگو با یدالله خسروشاهی


روایتی از مرگ زهرا کاظمی


گفتگو با جوانی تنها


گفتگو با گیسو شاکری


گفتگو با لیلا قرایی


گفتگو با شادی


گفتگو با ایرج مصداقی، نویسنده‌ی کتاب «نه زیستن نه مرگ»


گفتگو با جوانان


نتیجه‌ی نظرخواهی از مردم و نیروهای سیاسی در مورد حمله‌ی نظامی امریکا به ایران


گفتگو با مهرداد درویش پور


گفتگو با نیلوفر بیضایی، نویسنده و کارگردان تأتر


سلاح اتمی ... حمله‌ی نظامی ... و دیگر هیچ!
گفتگو با محمد رضا شالگونی و یاسمین میظر


اين‌بار برای مردم ايران چه آشی پخته‌ايد؟
گفتگو با مهرداد خوانساری «سازمان مشروطه‌خواهان ايران (خط مقدم)»


به استقبال کتاب «نه‌ زیستن نه مرگ»


«بازگشت» بی بازگشت؟
مروری بر موضوع بازگشت پناهندگان سیاسی به ایران


پرسه‌ای در کوچه‌های تبعید


 
 

بازچاپ مطالب سایت «گفت‌وگو» با ذکر منبع آزاد است.   /  [www.goftogoo.net] [Contact:goftogoo.info@gmail.com] [© GoftoGoo Dot Net 2005]