تماس   آشنایی    مقاله    گفت‌وگو‌    صفحه‌ی نخست‌ 
 
 

چه چیزی را نمی دانستیم؟
با اظهار نظرهایی از: مهدی اصلانی، علی فرمانده، بیژن نیابتی، ی صفایی

سکوت بخش بزرگی از جامعه سیاسی ایران در داخل و خارج نسبت به چرائی و چگونگی راهپیمایی ۲۲ بهمن در ایران، شباهت زیادی به سکوت آنان در روزهای نخستِ حرکتهای اعتراضی مردم به نتیجه «انتخابات» دارد. سکوتی سرشار از ناگفته ها.

شکستن این سکوت معنی دار، طرح پرسش های منطقی را طلب می کند. 

 

چرا در بیست و دوم بهمن ماه ۸۸ خیابان های ایران نسبت به گذشته از وجود معترضان خالی بوده است؛ کجای کار ایراد داشت؛ چه چیزی چشمهای «تحلیل گران سیاسی» را پیش از ۲۲ بهمن بسته بود؛ «مردم» معترض در این روز کجا بودند؟

آیا اشتباه از «رهنمود» ها و محاسبات جماعتی محاسبه گر بود که «تئوری» های مهجورشان را در «اطاقهای فکر» !؟ تولید کرده بودند؛ آیا جامعه ایران پیچیده تر و متناقض تر از آنی است که در تحلیل های کلاسیک گنجانده شود؛ یا که اشکالی اساسی تر در پیش روی بوده است: در جوامع استبدادی «الیت جامعه» به ندرت افکار عمومی را نمایندگی می کند؛ تئوری ها با واقعیت ها همخوانی ندارند و کمتر کسی می داند که در بطن جامعه چه می گذرد؟

در این میان بخشی از جامعه سیاسی ایرانی به جای تلاش برای یافتن پاسخها، در پی اثبات دغلکاری های باند حاکم در به میدان آوردن طیفی از عناصر خودفروخته و ناآگاه جامعه بوده است. این کار پاک کردن صورت مسئله است و فرار به جلو را تداعی می کند.

*    *    *

واقعیتی است که اغلب تحلیل‌گران سیاسی مخالف رژیم اسلامی بر اهمیتِ حضور پررنگ مخالفان در  تظاهرات ۲۲ بهمن در ایران تأکید می‌کرده اند. تا ۲۱ بهمن ماه سال جاری به کمتر نمونه ای برخورد می کنیم که تحلیل‌ها، شرکت میلیونی مخالفان حکومت اسلامی در راهپیمایی ۲۲ بهمن را نوید نداده باشد.

شواهد چیز دیگری را نشان می‌دهد. چرا؟

- آیا سرکوب سیاسی و امنیتی شدن فضای جامعه، «تجربه ۲۲ بهمن» را به تنهایی توضیح می‌دهد؟

- آیا آنگونه که طیفی بر آن اصرار دارند، تاکتیک مخالفان حکومت به تجدیدنظر احتیاج دارد یا این که استراتژی آنان جای اما و اگر دارد؟

- در ایجاد وضعیت موجود، آیا موضع‌گیریهای اخیر مهدی کروبی (به رسمیت شناختن احمدی نژاد و ولی‌فقیه)، و نیز اطلاعیه های میرحسین موسوی ( شماره های ۱۶ و...) تأثیری در روحیه مخالفان حکومت، به ویژه دانشجویان و قشر جوان جامعه داشته است یا خیر؟ 

- چه عوامل دیگری تجربه ۲۲ بهمن را توضیح می دهد؟

 

 

طرح بالا را در تاریخ ۱۲ فوریه با دوستانی چند از گرایش های مختلف سیاسی در میان می گذارم و از آنان خواهش می کنم که با در نظر گرفتن سقفِ پاسخ ها، نظرشان را تا تاریخ ۱۷ فوریه برای ام ارسال نمایند.

اما از آنجا که پرسش طرح شده، پرسشی مرکّب و چندوجهی بوده است، سقف پاسخ‌های دریافتی به پیشنهاد دوستان افزایش داده می شود.

 

اشاره به این نکته ضروری است که هفت سطر نوشته با هفت صفحه مقاله می تواند تفاوتی نداشته باشد، اگر استدلال کنیم که هفت با هشت و هشت با نه تنها یک سطر فاصله دارد و الی آخر.

اینگونه بود که تعدادی از پاسخ های دریافت شده را به دلیل طولانی بودن به صاحبان‌ آن برای اصلاح عودت دادم. با وجود این دو نظر دریافتی که در مرحله دوم نیز از دو صفحه تجاوز می کرد را از لیست اظهارنظرها حذف نمودم.   

نحوه درج اسامی دوستان به ترتیب دریافت نظرهای آنان بوده است.          

سپاسگزار همه دوستانی هستم که در این نظرخواهی شرکت کرده اند.

 

مهدی اصلانی:

با تحلیل "اغلب تحلیل‌گران سیاسی" پرسشِ شما در "حضور پررنگ" زاویه دارم. مشکل به جنسِ حضور بر می‌گردد. بیست و دوم بهمن می‌توانست با اما و اگری ممکن، در تداوم عاشورا با عبور از جنبش اعتراضی به جنبش مطالباتی معنایی دیگرگون بخشد، اما این رخ‌داد تبدیل به بزرگترین فرصت‌سوزی تاریخی موج سبز‌ شد. سبز‌ها باختند. بد‌جور هم "شش‌تایی" شدند. تاکتیک غلط، اشتباه محاسبه، توصیه اتاق‌فکری‌ها، بی‌توجه ماندن به بسیج حکومت و مهم‌تر از همه نداشتن برنامه برای حضور، زمینه‌ای شد برای اتفاقی که شاهدش بودیم. در این روز سبزها بودند و کم هم نبودند، اما دیده نشدند. حضورِ سیاسی را باید دید. بودن باید یک بیان بیرونی داشته باشد، یا دستِ‌کم جنسِ حضور آن‌گونه نباشد که به هویت دشمن اضافه کند. اگر پیش‌فرض‌مان بر آن استوار باشد که قرار بوده است در بیست و دوم بهمن اتفاق خاصی بیافتد و حال با متحقق نشدن آن باید به دنبال چرایی قضیه باشیم، یک‌سر راه به خطا برده‌ایم. سبز‌ها بازی رفت را باختند، اما هنوز بازی برگشتی هست.

علی فرمانده:

از آنجاییکه که قرار است در ۷ سطر توضیح دهم، ترجیح می دهم به صورت نکته وار جواب سئوال شما را بدهم.

  نکته اول: اینکه تحلیل گران سیاسی گفته اند که تظاهرات [ ۲۲ بهمن] میلیونی خواهد بود، باید پرسید آیا این تحلیل گران در خارج هستند یا در داخل. تحلیل فعالین سیاسی در روزهای قبل از  ۲۲  بهمن حداقل چنین نبوده است.

نکته دوم: اپوزیسیون جمهوری اسلامی به خصوص در خارج از کشور پیرو فعالیت آکسیونی است که در نتیجه همه چیز را از کانال انجام یا عدم انجام حرکت های اعتراضی می بیند.

نکته سوم: فعالین در ایران اتفاقاً به دلیل اینکه فعالین علنی توسط رژیم یا دستگیر یا راهی خارج از کشور شده اند، مطرح می کرده اند که شرکت در تظاهراتی همانند ۲۲ بهمن که خودِ رژیم هم آمادگی حضور علنی در خیابانها دارد، کاری را به پیش نخواهد برد.

نکته چهارم: اپوزیسیون جمهوری اسلامی پس از ضربه های حرکت دانشجویی در چند سال پیش به این طرف، بیشتر از هر زمان دیگری خود را آماده فعالیت های مخفی ، بدون چهره سازی و با برنامه دراز مدت ، می کند و از اینرو از ماجراجویی های فعالین علنی و یا کسانی که سرنگونی جمهوری اسلامی را با آکسیونیسم یکی می دانند ، پرهیز دارند.

نکته پنجم: از آنجاییکه انزجار از جمهوری اسلامی به دلیل سرکوبهای چندین و چند ساله و حرکتهای مردمی اخیر اوج احساسی دوباره ای گرفته است، «تحلیل گران سیاسی» همه چیز را از این کانال ارزیابی می کنند تا واقعیت های موجود. آکسیون و حرکتهای اعتراضی با جنبش سراسری سرنگونی طلب فاصله بسیاری دارد و معادل یکدیگر نیستند.

 بیژن نیابتی:

من حضور مخالفان حکومتی در ۲۲ بهمن را غیرملموس نمی دانم . آنچه که غیرملموس بود حضورجنبش رفرمیستی سبز بود . ۲۲ بهمن فراز نوینی بود در روند انکشاف نیرویی  که خود را برای اولین بار درحضور جسورانه جنبش سرخ انقلابی در خیابان بدون سبزها ، نشان داد . تا اینروز جنبش سرخ علیرغم مشخص بودن خواستها و مطالباتش ، پیوسته در بستر جنبش سبز حرکت می کرد و بخودی خود وجود مستقل و ملموسی نداشت . در اینروز اما در شرایطی که سبزها بعضا با چپیه و ریش و چادر و با تاکتیک سکوت !  به پر و پیمان کردن تظاهرات دولتی اشتغال داشتند، جنبش سرخ و سبزهای سرخ ، صادقیه و آریا شهر را به کنترل خود دراورده و عکس بزرگ خمینی و خامنه ای را به زیرمی کشند و موتور بسیجی را به آتش می کشند . ۲۲ بهمن امسال، اثبات عمل کردن قانونمندیهای نوینی بود که بر مرحله کنونی جنبش حکم می راند . در مطلبی که پس از تجربه عاشورا نوشته بودم، تاکید داشتم که با عاشورا، جنبش انقلابی مردم ایران با گذار از یک تحول کیفی، قدم به فاز نوینی می گذارد که قانونمندیهای آن اساسا متفاوت با پیش ازعاشوراست. این را ازروی سهو نگفته بودم. تا پیش از عاشورا من اصلا بحران را انقلابی نمی دانستم و به بحران فروپاشی باورداشتم. گفته بودم این ما نیستیم که قانونمندیها را وضع میکنیم، هنر ما تنها کشف آنهاست. اگر گذار جنبش در قیام عاشورا به شرایط بحران انقلابی درست باشد که هست، بنابراین دیگر نمی توان با تظاهرات مسالمت آمیزجلو رفت. دیگر نمی توان قاطی نیروهای رژیم شد و جهت آنرا تغییر داد. اینکار در روزقدس امکانپذیر بود ولی از فردای عاشورا هرگز. اینجا دیگر سبزها درچنبره نیروهای رژیم، سیاه و تباه می شوند و حاصل آن می شود سرخوردگی و ناامیدی. یک نگاهی بکنید به سایتهای سبز! دیگر نمی توان هم در کادر ساختار ضدانقلابی و ضدبشری جمهوری اسلامی لول خورد و هم بدنبال اصلاح آن بود. بنابراین اگر چه تمامی عواملی که شما نام می برید از سرکوب دولتی و موضعگیریهای سازشکارانه رهبری جنبش سبز گرفته تا تاکتیک و استراتژی و ...  موثر بوده است اما اینها تنها نقش تاثیر گذارنده داشته و دارند. عنصرتعیین کننده  اما  واقعیت  تغییرفاز  پس از عاشوراست. اما واقعیت تغییر اش کردم که پاصفراوان داغرد .ور کوتاه کنم .قیه و آریا شهر را به کنترل خود دراوردهبه آری ۲۲بهمن ثابت کرد که قانونمندیها عوض شده اند.  برای رعایت اختصار تلاش کردم که پاسخ  را  حتی المقدور کوتاه کنم . وگرنه این مباحث جای توضیح و تشریح فراوان دارد.

 

ی صفایی
 

واقعیت این است که پاسخ به این نوع پرسش­ها، بدون توجه به دو نکته­ی کلیدی و اساسی نمی­تواند اثرگذار باشد؛ نخست اینکه همواره باید شناخت و ارزیابی درستی از جنبش و حرکت­های مردمی داشت. دوم اینکه توهم­ها و آرزوهای قلبی خود را از تحلیل­های سیاسی باید زدود تا مسیر مبارزاتی و جنبش اجتماعی بر پایه­ی واقعیت موجود ساخته شود.

این جنبش، خودانگیخته و بدون رهبری متمرکز است که خشت خشت آن از درون سی سال مقاومت، اعدام، شکنجه و اعتراض­های کوچک و بزرگ، ایستاده، شکل گرفته و تا امروز به نقطه­ای رسیده که جهان در برابر آن، هم سرخم کرده و هم قابل تحسین اش خوانده است.

موسوی وکروبی نیز بنا به تأکید خودشان نقش رهبری ندارند و نمی­توانند تأثیری بلند مدت در ادامه­ی جنبش داشته باشند. و نمی­توان اینگونه نگاه کرد که بیانیه­های این دو، مردم را به عقب نشینی واداشته است. این برداشت، عدم شناخت خارج از کشوری­ها بود که فکر می­کردند در تاریخ ۲۲ بهمن مردم کار را یکسره می­کنند، و حال که با سرکوب مغول­وار و لشکرکشی رژیم، برعلیه مردم مواجه شدیم، مثل همیشه برای فرار از زیر بار مسئولیت­های سیاسی دنبال مقصر می­گردیم.

واقعیت این است که تمامی ضربه­هایی که بخشی از فعالان سیاسی و روشنفکران به مردم ایران زده اند، ناشی از عدم درک درست تاریخی از تحولات سیاسی ـ اجتماعی ایران بوده است؛ از شروع تاریخ انقلاب مشروطیت بگیرید تا به امروز. هم­اینک برخلاف نظریه­ی یأس و شکست پس از ۲۲ بهمن، اعتقاد راسخ دارم که چنانچه مردم ایران به طرح مطالبات برحق خویش تداوم بخشند، رژیم جمهوری اسلامی ایران به موضع دفاعی خواهد افتاد؛ با اینکه این نظام از همه­ی ابزارهایی که در اختیار دارد، مثل بسیج، مزدبگیران، لباس شخصی­ها، نیروهای نظامی و انتظامی و... استفاده می کند، اما تاریخ مبارزات جهان نشان داده است که مردم بی­سلاح نیز با تداوم مبارزه، پیروز شده­اند.

آینده نشان خواهد داد که تا پیروزی واقعی، افت و خیزهای زیادی پیش روی خواهیم داشت و حرکت­های اجتماعی مردم ایران در چند ماه اخیر و ۲۲ بهمن امسال، جزیی از این افت و خیزهای مبارزاتی است. آنچه که مهم است، ناامید نشدن و توهم­زدایی پاره­ای از بدنه­ی جنبش در داخل و خارج کشور است.

     *    *    *

متأسفانه متن ارسالی کوروش عرفانی یک روز پس از مهلت تعیین شده به دستِ من رسید و از این زاویه نتوانستم نظر ایشان را در این نظرخواهی منتشر کنم.

 

تاریخ انتشار نظرخواهی: ۱۷ فوریه ۲۰۱۰

 


پوشه‌های خاک خورده (۱۱)
انسانهایی که رنج‌ها کشیدند


پوشه‌های خاک خورده (۱۰)
انهدام یک تشکیلات سیاسی؛ سکوت جامعهٔ ایرانی


ما اجازه نداریم دوباره اشتباه کنیم
سخنی با رسانه‌ها و فعالان رسانه‌ای


مروری بر زندگی اجتماعی‌مان در سه دههٔ تبعید
گفت‌وگو با مسعود افتخاری


پوشه‌های خاک‌ خورده (۸)
نشریه‌ای که منتشر نشد؛ شرط غیراخلاقی‌ای که گذاشته شد


پوشه‌های خاک خورده (۷)
تلاش‌هایی که به بن‌بست می‌خورند؛ گفت‌وگوهایی که می‌میرند


پوشه‌های خاک خورده (۶)
اضطراب از حضور دیگران*


چهل سال گذشت
گفت‌وگو با مسعود نقره‌کار


مبارزات کارگران ایران؛ واقعیت‌ها، بزرگنمایی‌ها
گفت‌وگو با ایوب رحمانی


چرا نمی‌توانم این مصاحبه را منتشر کنم


«آلترناتیو سوسیالیستی» درکشور ایران
گفت‌وگو با اصغر کریمی


کانون ایرانیان لندن
گفت‌وگو با الهه پناهی (مدیر داخلی کانون)


سه دهه مراسم گردهمایی زندانیان سیاسی
گفت‌وگو با مینا انتظاری


عادت‌های خصلت شدهٔ انسان ایرانی
گفت‌وگو با مسعود افتخاری


نقد؛ تعقل، تسلیم، تقابل
گفت‌وگو با مردی در سایه


سوسیالیسم، عدالت اجتماعی؛ ایده یا ایده‌آل
گفت‌وگو با فاتح شیخ


رسانه و فعالان رسانه‌ای ایرانی
گفت‌وگو با سعید افشار


خودشیفته
گفت‌وگو با مسعود افتخاری


«خوب»، «بد»، «زشت»، «زیبا»؛ ذهنیت مطلق گرای انسان ایرانی
گفتگو با مسعود افتخاری


«او»؛ رفت که رفت...


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران
(جمع بندی پروژه)


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (4)
بحران اپوزسیون؛ کدام بحران ؟


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (3)
(بازگشت مخالفان حکومت اسلامی به ایران؛ زمینه ها و پیامدها)


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (2)
(پروژۀ هسته ای رژیم ایران؛ مذاکره با غرب، نتایج و عواقب)


«اپوزسیون» و نقش آن در تشکیل و تداوم حکومت اسلامی ایران (1)
«مرجع تقلید»؛ نماد «از خودبیگانگی»


اوراسیا؛امپراطوری روسیه و حکومت اسلامی ایران
گفتگو با »سیروس بهنام»


انتقاد به «خود» مان نیز!؟
گفتگو با کریم قصیم


به گفته ها و نوشته ها شک کنیم!


استبداد سیاسی؛ فرهنگ استبدادی، انسان استبدادزده
(مستبد و دیکتاتور چگونه ساخته می شود)

گفتگو با ناصر مهاجر


کشتار زندانیان سیاسی در سال 67؛ جنایت علیه بشریت
(در حاشیه کمپین «قتل عام 1988»)

گفتگو با رضا بنائی


رأی «مردم»، ارادۀ «آقا» و نگاه «ما»
(در حاشیه «انتخابات» ریاست جمهوری در ایران)


جبهه واحد «چپ جهانی» و اسلامگرایان ارتجاعی
گفتگو با مازیار رازی


«تعهد» یا «تخصص»؟
در حاشیه همایش دو روزه لندن

گفتگو با حسن زادگان


انقلاب 1357؛ استقرار حاکمیت مذهبی، نقش نیروهای سیاسی
گفتگو با بهروز پرتو


بحران هویت
گفتگو با تقی روزبه


چرا «تاریخ» در ایران به اشکال تراژیک تکرار می شود؟
گفتگو با کوروش عرفانی


موقعیت چپ ایران در خارج کشور (2)
گفتگو با عباس (رضا) منصوران


موقعیت «چپ» در ایران و در خارج کشور(1)
گفتگو با عباس (رضا) منصوران


انشعاب و جدایی؛ واقعیتی اجتناب ناپذیر یا عارضه ای فرهنگی
گفتگو با فاتح شیخ


بهارانه
با اظهارنظرهایی از حنیف حیدرنژاد، سعید افشار


مصاحبه های سایت »گفت و گو» و رسانه های ایرانی
و در حاشیه؛ گفتگو با سیامک ستوده


بن بست«تلاش های ایرانیان» برای اتحاد؟!
(در حاشیه نشست پراگ)

گفتگو با حسین باقرزاده


اتهام زنی؛ هم تاکتیک، هم استراتژی
(در حاشیه ایران تریبونال)

گفتگو با یاسمین میظر


ایران تریبونال؛ دادگاه دوم
گفتگو با ایرج مصداقی


لیبی، سوریه... ایران (2)
گفتگو با مصطفی صابر


لیبی، سوریه... ایران؟
گفتگو با سیاوش دانشور


مقوله «نقد» در جامعه تبعیدی ایرانی
گفتگو با مسعود افتخاری


در حاشیه نشست پنج روزه
(آرزو می کنم، ای کاش برادرهایم برمی گشتند)

گفتگو با رویا رضائی جهرمی


ایران تریبونال؛ امیدها و ابهام ها
گفتگو با اردوان زیبرم


رسانه های همگانی ایرانی در خارج کشور
گفتگو با رضا مرزبان


مستند کردن؛ برّنده ترین سلاح
گفتگو با ناصر مهاجر


کارگران ایران و حکومت اسلامی
گفتگو با مهدی کوهستانی


سه زن
گفتگو با سه پناهندهٔ زن ایرانی


بهارانه؛ تأملی بر «بحران رابطه» در جامعه تبعیدی ایرانی
گفتگو با مسعود افتخاری


صرّاف های غیرمجاز ایرانی در بریتانیا


اتحاد و همکاری؛ ‌چگونه و با کدام نیروها؟
گفتگو با تقی روزبه


پوشه های خاک خورده(۵)
مافیای سیگار و تنباکو


پوشه‌ های خاک خورده (۴)
دروغ، توهم؛ بلای جان جامعه ایرانی


«چپ ضد امپریالیسم» ایرانی
گفت‌وگو با مسعود نقره‌کار


حمله نظامی به ایران؛ توهم یا واقعیت
گفتگو با حسین باقرزاده


پوشه های خاک خورده(۳)
تلّی از خاکستر- بیلان عملکرد فعالان سیاسی و اجتماعی


پوشه های خاک خورده (۲)
پخش مواد مخدر در بریتانیا- ردّ پای رژیم ایران


پوشه های خاک خورده (۱)
کالای تن- ویزای سفر به ایران


... لیبی، سوریه، ایران؟
گفتگو با فاتح شیخ


هولیگان های وطنی؛ خوان مخوف


زندان بود؛ جهنم بود بخدا / ازدواج برای گرفتن اقامت
گفتگو با «الهه»


فکت، اطلاع رسانی، شفاف سازی... (بخش دوم)
گفتکو با کوروش عرفانی


فکت، اطلاع رسانی، شفاف سازی؛ غلبه بر استبداد (بخش اول)
گفتگو با کوروش عرفانی


حکومت استبدادی، انسان جامعه استبدادی
گفتگو با کوروش عرفانی


چرا حکومت اسلامی در ایران(۳)
گفتگو با «زهره» و «آتوسا»


چرا حکومت اسلامی در ایران (۲)
گفتگو با مهدی فتاپور


چرا حکومت اسلامی در ایران؟
گفتگو با علی دروازه غاری


رخنه، نفوذ، جاسوسی (۲)
گفتگو با محمود خادمی


رخنه، نفوذ، جاسوسی
گفتگو با حیدر جهانگیری


چه نباید کرد... چه نباید می کردیم
گفت و گو با ایوب رحمانی


پناهجویان و پناهندگان ایرانی(بخش آخر)
گفتگو با محمد هُشی(وکیل امور پناهندگی)


پناهجویان و پناهندگان ایرانی (۲)
سه گفتگوی کوتاه شده


پناهجویان و پناهندگان ایرانی(۱)
گفت و گو با سعید آرمان


حقوق بشر
گفتگو با احمد باطبی


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفت‌وگو با کوروش عرفانی


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفتگو با عباس (رضا) منصوران


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
«پنج گفتگوی کوتاه شده»


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفتگو با رحمان حسین زاده


سرنگونی حکومت اسلامی... چگونه؟
گفتگو با اسماعیل نوری علا


ما و دوگانگی‌های رفتاری‌مان
گفتگو با مسعود افتخاری


ترور، بمبگذاری، عملیات انتحاری
گفتگو با کوروش عرفانی


اغتشاش رسانه‌ای
گفتگو با ناصر کاخساز


کاسه ها زیر نیم کاسه است
گفتگو با م . ایل بیگی


حکومت اسلامی، امپریالیسم، چپ جهانی و مارکسیستها
گفتگو با حسن حسام


چپ سرنگونی طلب و مقوله آزادی بی قید و شرط بیان
گفتگو با شهاب برهان


تحرکات عوامل رژیم اسلامی در خارج (۳)
انتشار چهار گفتگوی کوتاه


تحرکات عوامل اطلاعاتی رژیم اسلامی در خارج (۲)
تجربه هایی از: رضا منصوران، حیدر جهانگیری، رضا درویش


تحرکات عوامل اطلاعاتی رژیم اسلامی در خارج کشور
گفتگو با حمید نوذری


عملیات انتحاری
گفتگو با کوروش طاهری


هوشیار باشیم؛ مرداد و شهریور ماه نزدیک است(۲)
گفتگو با مینا انتظاری


حکایت «ما» و جنبش های اجتماعی
گفتگو با تنی چند از فعالان «جنبش سبز» در انگلستان


سیاستمداران خطاکار، فرصت طلب، فاسد
گفتگو با مسعود افتخاری


هوشیار باشیم؛ مرداد و شهریور ماه نزدیک است!
گفتگو با بابک یزدی


مشتی که نمونه خروار است
گفتگو با«پروانه» (از همسران جانباخته)


کارگر؛ طبقه کارگر و خیزشهای اخیر در ایران
گفتگو با ایوب رحمانی


تریبیونال بین المللی
گفتگو با لیلا قلعه بانی


سرکوب شان کنید!
گفتگو با حمید تقوایی


ما گوش شنوا نداشتیم
گفتگو با الهه پناهی


خودکشی ...
گفتگو با علی فرمانده


تو مثل«ما» مباش!
گفتگو با کوروش عرفانی


«تحلیل» تان چیست؟!
گفتگو با ایرج مصداقی


شما را چه می‌شود؟
گفتگو با فرهنگ قاسمی


چه چیزی را نمی دانستیم؟
با اظهار نظرهایی از: مهدی اصلانی، علی فرمانده، بیژن نیابتی، ی صفایی


۲۲ بهمن و پاره ای حرفهای دیگر
گفتگو با البرز فتحی


بیست و دوم بهمن امسال
گفتگو با محمد امینی


تروریست؟!
گفتگو با کوروش مدرسی


چرا«جمهوری» اسلامی سی سال در قدرت است(۴)
گفتگو با مسعود نقره کار


باید دید و فراموش نکرد!
گفتگو با «شهلا»


چرا«جمهوری» اسلامی سی سال در قدرت است (۳)
گفتگو با رضا منصوران


چرا«جمهوری» اسلامی سی سال در قدرت است؟(۲)
گفتگو با علی اشرافی


چرا«جمهوری» اسلامی ایران سی سال در قدرت است؟
گفتگو با رامین کامران


سایه های همراه (به بهانه انتشار سایه های همراه)
گفتگو با حسن فخّاری


آغاز شکنجه در زندانهای رژیم اسلامی
گفتگو با حمید اشتری و ایرج مصداقی


گردهمایی هانوفر
گفتگو با مژده ارسی


گپ و گفت دو همکار
گفتگو با سعید افشار (رادیو همبستگی)


«سخنرانی» نکن... با من حرف بزن
گفتگو با شهاب شکوهی


«انتخابات»، مردم...(۷)
(حلقه مفقوده)

گفتگو با «سودابه» و«حسن زنده دل»


«انتخابات»، مردم...(۶)
(فاز سوم کودتا، اعتراف گیری)

گفتگو با سودابه اردوان


«انتخابات»، مردم...(۵)
گفتگو با تقی روزبه


«انتخابات»، مردم...(۴)
گفتگو با رضا سمیعی(حرکت سبزها)


«انتخابات»، مردم...(۳)
گفتگو با سیاوش عبقری


«انتخابات»، مردم...(۲)
گفتگو با حسین باقرزاده


«انتخابات»، مردم...؟!
گفتگو با فاتح شیخ
و نظرخواهی از زنان پناهجوی ایرانی


پناهجویان موج سوم
گفتگو با علی شیرازی (مدیر داخلی کانون ایرانیان لندن)


رسانه
به همراه اظهارنظر رسانه های«انتگراسیون»، «پژواک ایران»، «سینمای آزاد»، «ایران تریبون»، «شورای کار»


گردهمایی هانوفر...
گفتگو با محمود خلیلی


سی سال گذشت
گفت‌وگو با یاسمین میظر


مسیح پاسخ همه چیز را داده!
گفت‌وگو با«مریم»


«کانون روزنامه‌نگاران و نویسندگان برای آزادی»
گفت‌و گو با بهروز سورن


تخریب مزار جانباختگان...حکایت«ما»و دیگران
گفت‌وگو با ناصر مهاجر


همسران جان‌باختگان...
گفت‌وگو با گلرخ جهانگیری


من کماکان«گفت‌وگو» می‌کنم!
(و کانون ۶۷ را زیر نظر دارم)


مراسم لندن، موج سوم گردهمایی‌ها
گفت‌وگو با منیره برادران


سرنوشت نیروهای سازمان مجاهدین خلق در عراق
گفتگو با بیژن نیابتی


اگر می‌ماندم، قصاص می‌شدم
گفتگو با زنی آواره


صدای من هم شکست
گفتگو با «مهناز»؛ از زندانیان واحد مسکونی


بازخوانی و دادخواهی؛ امید یا آرزو
گفتگو با شکوفه‌ منتظری


«مادران خاوران» گزینه‌ای سیاسی یا انتخابی حقوق بشری
گفتگو با ناصر مهاجر


«شب از ستارگان روشن است»
گفتگو با شهرزاد اَرشدی و مهرداد


به بهانۀ قمر...
گفتگو با گیسو شاکری


دوزخ روی زمین
گفتگو با ایرج مصداقی


گریز در آینه‌های تاریک
گپی دوستانه با مجید خوشدل


سردبیری، سانسور، سرطان... و حرفهای دیگر
گفتگو با ستار لقایی


بهارانه
پرسش‌هایی «خود»مانی با پروانه سلطانی و بهرام رحمانی


«فتانت»، فتنه‌ای سی و چند ساله (3)
گفتگو با حسن فخاری


«فتانت»، فتنه‌ای سی و چند ساله (2)
من همان امیر حسین فتانت «دوست» کرامت دانشیان هستم!
گفتگو با ناصر زراعتی


ایرانیان لندن، پشتیبان دانشجویان دربند
با اظهار نظرهایی از: جمال کمانگر، علی دماوندی، حسن زنده دل یدالله خسروشاهی، ایوب رحمانی


«فتانت»، فتنه‌ای سی و چند ساله
گفتگو با رضا (عباس) منصوران


کدام «دستها از مردم ایران کوتاه»؟
گفتگو با تراب ثالث


میکونوس
گفتگو با جمشید گلمکانی
(تهیه کننده و کارگردان فیلم)*


«انتخابات آزاد، سالم و عادلانه» در ایران اسلامی!؟
گفتگو با بیژن مهر (جبهه‌ی ملّی ایران ـ امریکا)


چه خبر از کردستان؟
گفتگو با رحمت فاتحی


جنده، جاکش... ج. اسلامی
گفتگویی که نباید منتشر شود


حمله نظامی به ایران؛ توهم یا واقعیّت
گفتگو با محمد پروین


گردهمایی کلن: تکرار گذشته یا گامی به سوی آینده
گفتگو با مژده ارسی


عراق ویران
گفتگو با یاسمین میظر


شبکه‌های رژیم اسلامی در خارج از کشور
گفتگو با حسن داعی


نهادهای پناهند گی ایرانی و مقوله‌ی تبعید
گفتگو با مدیران داخلی جامعه‌ی ایرانیان لندن
و
کانون ایرانیان لندن


به بهانه‌ی تحصن لندن
گفتگو با حسن جداری و خانم ملک


به استقبال گردهمایی زندانیان سیاسی در شهر کلن
گفتگو با «مرجان افتخاری»


سنگ را باید تجربه کرد!
گفتگو با «نسیم»


پشیمان نیستید؟
گفتگو با سعید آرمان «حزب حکمتیست»


هنوز هم با یک لبخند دلم می‌رود!
گپی با اسماعیل خویی


چپ ضد امپریالیست، چپ کارگری... تحلیل یا شعار
گفتگو با بهرام رحمانی


زنان، جوانان، کارگران و جایگاه اندیشمندان ایرانی
گفتگو با «خانمی جوان»


گردهمایی سراسری کشتار زندانیان سیاسی
گفتگو با «همایون ایوانی»


روز زن را بهت تبریک می‌گم!
گفت‌وگو با «مژده»


دو کارزار در یک سال
گفت‌وگو با آذر درخشان


آخیش . . . راحت شدم!
گفتگو با «مهدی اصلانی»


غریبه‌ای به نام کتاب
گفتگو با «رضا منصوران»


زندان عادل‌آباد؛ تاولی چرکین، کتابی ناگشوده...
گفتگو با «عادل‌آباد»


این بار خودش آمده بود!
گفتگو با پروانه‌ی سلطانی


چهره بنمای!
با اظهار نظرهایی از: احمد موسوی، مهدی اصلانی، مینو همیلی و...
و گفتگو با ایرج مصداقی


شب به خیر رفیق!
گفتگو با رضا غفاری


رسانه‌های ایرانی
گفتگو با همکاران رادیو برابری و هبستگی، رادیو رسا
و سایت‌های دیدگاه و گزارشگران


مراسم بزرگداشت زندانیان سیاسی (در سال جاری)
«گفتگو با میهن روستا»


همسایگان تنهای ما
«گفتگو با مهرداد درویش‌پور»


پس از بی‌هوشی، چهل و هشت ساعت به او تجاوز می‌کنند!


شما یک اصل دموکراتیک بیاورید که آدم مجبور باشد به همه‌ی سؤالها جواب دهد
«در حاشیه‌ی جلسه‌ی سخنرانی اکبر گنجی در لندن»


فراموش کرده‌ایم...
«گفتگو با شهرنوش پارسی پور»


زندانی سیاسی «آزاد» باید گردد!
گفتگو با محمود خلیلی «گفتگوهای زندان»


تواب
گفتگو با شهاب شکوهی «زندانی سیاسی دو نظام»


خارجی‌های مادر... راسیست
«گفتگو با رضا»


شعر زندان و پاره‌ای حرف‌های دیگر
«در گفتگو با ایرج مصداقی»


ازدواج به قصد گرفتن اقامت
گفتگو با «شبنم»


کارزار «زنان»... کار زار «مردان»؟!
«گفتگو با آذر درخشان»


اوضاع بهتر می‌شود؟
«گفتگو با کوروش عرفانی»


اتم و دیدگاه‌های مردم


اخلاق سیاسی


چهارپازل، سه بازیگر، دو دیدگاه، یک حرکت اشتباه، کیش... مات
«گفتگو با محمدرضا شالگونی»


کارزار چهار روزۀ زنان
گفتگو با یاسمین میظر


مرغ سحر ناله سر کن
«گفتگو با سحر»


اسکوات*، مستی، شعر، نشئگی... و دیگر هیچ!
«گفتگو با نسیم»


درختی که به خاطر می‌آورد
گفتگو با مسعود رئوف ـ سینماگر ایرانی


شاکیان تاریخ چه می‌گویند؟
پای درد دل فرزندان اعدامی


روایتی از زندان و پرسش‌های جوانان
«در گفتگو با احمد موسوی»


جمهوری مشروطه؟ !
در حاشیۀ نشست برلین «گفتگو با حسین باقرزاده»


مروری بر روایت‌های زندان
در گفتگو با ناصر مهاجر


اعتیاد و دریچه دوربین - گفتگو با مریم اشرافی


انشعاب، جدایی و ...
در گفتگو با محمد فتاحی (حکمتیست)


چه شد ... چرا این‌چنین شد؟
در گفتگو با محمدرضا شالگونی، پیرامون «انتخابات» اخیر ایران


«انتخابات» ایران، مردم و نیروهای سیاسی


گفتگو با یدالله خسروشاهی


روایتی از مرگ زهرا کاظمی


گفتگو با جوانی تنها


گفتگو با گیسو شاکری


گفتگو با لیلا قرایی


گفتگو با شادی


گفتگو با ایرج مصداقی، نویسنده‌ی کتاب «نه زیستن نه مرگ»


گفتگو با جوانان


نتیجه‌ی نظرخواهی از مردم و نیروهای سیاسی در مورد حمله‌ی نظامی امریکا به ایران


گفتگو با مهرداد درویش پور


گفتگو با نیلوفر بیضایی، نویسنده و کارگردان تأتر


سلاح اتمی ... حمله‌ی نظامی ... و دیگر هیچ!
گفتگو با محمد رضا شالگونی و یاسمین میظر


اين‌بار برای مردم ايران چه آشی پخته‌ايد؟
گفتگو با مهرداد خوانساری «سازمان مشروطه‌خواهان ايران (خط مقدم)»


به استقبال کتاب «نه‌ زیستن نه مرگ»


«بازگشت» بی بازگشت؟
مروری بر موضوع بازگشت پناهندگان سیاسی به ایران


پرسه‌ای در کوچه‌های تبعید


 
 

بازچاپ مطالب سایت «گفت‌وگو» با ذکر منبع آزاد است.   /  [www.goftogoo.net] [Contact:goftogoo.info@gmail.com] [© GoftoGoo Dot Net 2005]